Na razie na eurodolarze nie doszło do drastycznych zmian, jeśli porównywać sytuację z ubiegłym tygodniem.
Drastyczna była zmiana z brexitowego czwartku, a właściwie piątku (24 czerwca, kiedy to zaczęły w nocy spływać wyniki referendum). Później, po otarciu się niemalże o 1,09, wykres wrócił trochę na północ, korekcyjnie. Teraz jesteśmy przy 1,1130-40 – co oznacza, że na razie nie przebijamy szczytów z poprzedniego pięciodniowego cyklu roboczego.
Rynek wciąż trawi skutki referendum brytyjskiego. Brzmi to banalnie, może wręcz nudno, ale tak chyba rzeczywiście jest. Media wciąż przynoszą nowe wiadomości, nawet jeśli nie są one przełomowe. Dowiadujemy się np., że Brexit może poważnie zaszkodzić Grecji – jakby Grecja nie miała dość innych kłopotów. Ale faktycznie: jeśli funt będzie tracić do euro, to napływ turystów z Wielkiej Brytanii zostanie ograniczony. Można też wyobrazić sobie (długoterminowo) jakieś inne poluzowanie więzi czy utrudnienie podróży w związku z procedurą wyjścia, jakkolwiek – jak niezmordowanie podkreślają nasi eurosceptycy – układ z Schengen to co innego niż bycie w UE.
Christine Lagarde, szefowa MFW, nieoczekiwanie widzi w Brexicie szansę – wezwała bowiem kraje UE, aby wzięły się za realizowanie inicjatyw, które były dotąd hamowane przez Londyn. O co chodzi? Cóż, być może o głębszą integrację prawną, bankową, walutowę UE... To oczywiście też nie spodoba się unio-sceptykom.
Z kolei władze niemieckie mają oferować brytyjskim firmom korzystne warunki funkcjonowania w UE i lokowania na obszarze Unii swoich siedzib. Plan jest więc taki, by te firmy wyłuskiwać z macierzystego obszaru. Zaczyna się więc przeciąganie liny i prężenie muskułów przez obie strony.
Ale na wykresie eurodolara mamy na razie względny spokój. Być może maksima wygenerowane w piątek (ok. 1,1165-70) to na razie wszystko, co dało się zrobić – i teraz znów pójdziemy na południe, korygując korektę? Sama sesja nie obfituje w wydarzenia. Z obiegu wyłączone są Stany Zjednoczone (4 lipca, Święto Niepodległości), a tureckie dane o inflacji (które poznamy o 9:00) raczej nie wstrząsną światem. O 10:30 indeks Sentix dla Strefy Euro, ten może być ciekawszy. O 11:00 inflacja PPI Eurolandu, o 15:30 PMI dla przemysłu Kanady.
Jutro w programie więcej rzeczy – m.in. indeksy PMI dla usług Indii, Niemiec, Francji, Strefy Euro czy Wielkiej Brytanii. Poznamy też dane z USA o zamówieniach.
Na złotym
Złoty nie ma się jakoś szczególnie źle, jeśli weźmiemy pod uwagę, ile zdołał odrobić po brexitowej przecenie. Z drugiej strony, wydaje się, że ten proces odrabiania już wyhamował, albo i zawrócił. Na USD/PLN w ubiegłym tygodniu przetestowano kursy rzędu ok. 3,9360 – a teraz mamy 3,96, zresztą piątkowa świeca była wzrostowa, biała. Na EUR/PLN mamy już nie 4,3650 (minima z czwartku), ale 4,41.
Złoty nadal ma swoje czynniki ryzyka – jak np. oczekiwanie na decyzję Fitch w sprawie naszego ratingu. W kraju zaczyna się też dyskusja nt. OFE – prezes PiS, Jarosław Kaczyński, proponuje wykorzystanie tych pieniędzy, które pozostały w funduszach, luźno na razie dywagując o rozdysponowaniu jakoś tych środków w społeczeństwie, ale tak, by było to oszczędzanie, a nie konsumpcja.